ქვეყნის, ერის ცხოვრებაში მედიცინა რომ გამორჩეული დარგია, სადავო არ არის. ის გამორჩეულია იმითაც, რომ მედიკოსი (ექიმი) მთელი თავისი პროფესიული ცხოვრება-მოღვაწეობის მანძილზე მონაწილეობს საგანმანათლებლო პროცესში. სხვაგვარად, ექიმის პროფესიული ცხოვრება – უმაღლესი სამედიცინო სკოლის პირველი დღით დაწყებული, საექიმო საქმიანობის ბოლო დღით დამთავრებული – ერთი უწყვეტი სამედიცინო განათლებაა. ამასთანავე აღნიშნული პერმანენტული განათლების პროცესი 3 საფეხურისაგან შედგება:

ექიმი უმაღლეს სასწავლებელში სწავლის დროს იღებს უმაღლეს სამედიცინო განათლებას, ანუ იძენს პროფესიას;

უმაღლესის დამთავრების შემდეგ, რეზიდენტურაში მომზადებისას იძენს სპეციალობას, ვთქვათ, ხდება ,,კარდიოლოგი”, ,,უროლოგი” და მისთ.;

ამის შემდგომ ექიმი ერთვება უწყვეტი სამედიცინო განათლების (უსგ) პროცესში, რომლის ძირითად ამოცანას კვალიფიკაციის ამაღლება (პროფესიული ფორმის შენარჩუნება) წარმოადგენს.

სახელმწიფო ვალდებულია უზრუნველყოს სამივე საფეხურის ისეთი რეგულაცია, რომ წარმატებით იქნას მიღწეული სამედიცინო განათლების სისტემის საბოლოო მიზანი – ქვეყანაში მაღალი კვალიფიკაციის სამედიცინო კადრის არსებობა.

აღნიშნულის რეალიზაციისათვის ზემოდასახელებული საფეხურების გათვალისწინებით აუცილებელია:

უმაღლეს სამედიცინო სკოლათა რეიტინგული აკრედიტაცია, რეიტინგული მისაღები და გამოსაშვები გამოცდების სისტემის დამკვიდრება, რათა გარანტირებულ იქნას სახელმწიფო სტანდარტების დონეზე მომზადებული კადრის მიღება;

რეზიდენტთა როტაცია საუკეთესო ბაზებისა და ინტელექტუალური პოტენციალის სრულად ათვისებისათვის;

უწყვეტი სამედიცინო განათლების დაფუძნება ”მტკიცებულებითი მედიცინის” (”ფაქტებზე დამყარებული მედიცინის”) პრინციპებზე და მისი საყოველთაობისა და ხელმისაწვდომობის უზრუნველოფა. ამ ვითარებაში, როდესაც საქართველოში მოღვაწე ექიმთა მხოლოდ მცირე ნაწილი ფლობს მტკიცებულებებზე დაფუძნებული უახლესი ინფორმაციის მოძიებისა და დამუშავების საშუალებას (დასაძლევია კომპიუტერული ტექნიკისა და შესაბამისად საინტერნეტო ინფორმაციის სრულფასოვანი გამოყენების ტექნიკური მიუწვდომლობა და ენობრივი ბარიერი) - მოდერნიზებული უწყვეტი სამედიცინო განათლების სისტემის ამოქმედება წარმოადგენს «მტკიცებულებითი მედიცინის” შემეცნების, დამკვიდრების და განვითარების გადამწყვეტ ფაქტორს საქართველოში.

უმაღლესი სამედიცინო სასწავლებლის ახალკურსდამთავრებულ, დიპლომის მქონე პირს უფლება აქვს:

გაიაროს რეზიდენტურის კურსი და უნიფიცირებული სახელმწიფო სასერტიფიკაციო გამოცდის ჩაბარების შემდეგ მიიღოს დამოუკიდებელი საექიმო საქმიანობის უფლება;

განახორციელოს კვლევითი და პედაგოგიური საქმიანობა მედიცინის თეორიულ დარგებში ან ჯანმრთელობის დაცვის სხვა სფეროში, რომელიც არ გულისხმობს დამოუკიდებელ საექიმო საქმიანობას;

იმუშაოს უმცროს ექიმად.

საქართველოს მოქმედი კანონმდებლობის თანახმად, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტროს ევალება ექიმთა დიპლომისშემგომი დახელოვნების (რეზიდენტურის) და უწყვეტი სამედიცინო განათლების პროცესების მართვა და კოორდინაცია.