ნახველი ჩირქიანია, ზოგჯერ - სისხლნარევიც, და დღე-ღამეში შესაძლოა 200 მლ-დან 1-2 ლ-მდეც კი მოგროვდეს. ნახველის გამოყოფის შემდეგ ტემპერატურა იწევს, ავადმყოფი თავს უკეთ გრძნობს, ინტოქსიკაციის მოვლენები სუსტდება. მწვავე აბსცესი უმეტესად პნევმოსკლეროზის ჩამოყალიბებით სრულდება, რაც, ფაქტობრივად, განკურნებაა, მაგრამ არ არის გამორიცხული, გართულდეს პლევრული გამონაჟონით, განვითარდეს ემპიემა, პიოპნევმოთორაქსი, სისხლდენა ფილტვებიდან, ფილტვებში გაჩნდეს ახალი აბსცესური კერები, აბსცესის მეტასტაზები ჩამოყალიბდეს თავის ტვინში, ღვიძლსა და სხვა ორგანოებში. რაც შეეხება ფილტვების ქრონიკულ აბსცესს, ამ დროს ავადმყოფი უჩივის ხველას უხვი ჩირქოვანი, ხშირად სუნიანი ნახველით, რომელსაც ზოგჯერ სისხლიც აქვს შერეული, აწუხებს ქოშინი, თითები იღებს კომბლის, ფრჩხილები - საათის მინის მოყვანილობას. ცალკეულ ავადმყოფებს (შაქრიანი დიაბეტით, კუჭის კიბოთი დაავადებულებს) იმუნიტეტის დაქვეითების გამო ფილტვის ქსოვილის დიდი უბანი უჩირქდებათ. ორგანიზმი ამას ვერ უმკლავდება და პათოლოგიური პროცესი დიფუზურ ხასიათს იღებს. ვითარდება ფილტვის განგრენა, რომელიც ძლიერი ინტოქსიკაციური გამოვლინებებით მიმდინარეობს. ამ დროს ავადმყოფი გამოყოფს დიდი ოდენობით მყრალ ნახველს. ფილტვის განგრენა მძიმე დაავადებაა, პროგნოზი ხშირად არაკეთილსაიმედოა.

პლევრიტი მშრალიც შეიძლება იყოს და ექსუდაციურიც (ამ უკანასკნელს ხალხში სველს უწოდებენ). მშრალი პლევრიტის დროს პლევრის ფურცლებს შორის ფიბრინული გამონაჟონი აღინიშნება, ექსუდაციური პლევრიტის შემთხვევაში კი პლევრის ღრუში ანთებითი სითხე გროვდება. ეს სითხე შეიძლება იყოს სეროზული, სეროზულ-ფიბრინული, ჩირქოვანი, ჰემორაგიული (სისხლიანი)... აუცილებლად უნდა ითქვას, რომ პლევრის ღრუში შეიძლება დაგროვდეს არაანთებადი სითხე ანუ ტრანსუდატიც. ასეთი რამ ხდება, მაგალითად, გულის უკმარისობის, ნეფროზული სინდრომის, ღვიძლის ციროზის დროს.

ექსუდაციური პლევრიტის დროს ავადმყოფები უჩივიან გულმკერდში სიმძიმის შეგრძნებას, ზოგჯერ - მშრალ ხველას. თუ პლევრაში სითხის ჩადგომას წინ უძღოდა პლევრის ფურცლების ფიბრინული ანთება - მშრალი პლევრიტი, რომელიც, როგორც უკვე მოგახსენეთ, ტკივილით მიმდინარეობს, მაშინ სითხის ჩადგომასთან ერთად ტკივილი შესუსტდება ან გაქრება. ხშირად ამ დაავადებას თან სდევს ცხელება. თუ ექსუდატი მნიშვნელოვანი ოდენობით დაგროვდა, წამყვანი სიმპტომი ხდება ქოშინი. ავადმყოფს უჭირს სუნთქვა (სუნთქავს გახშირებით, ზერელედ). დიაგნოსტიკისთვის წამყვანი მნიშვნელობა ენიჭება რენტგენულ კვლევას, ულტრაბგერით (ექოსკოპია) გამოკვლევასა და პლევრის ღრუს პუნქციას.

ექსუდატის დაჩირქების შემთხვევაში ვითარდება ჩირქოვანი პლევრიტი - პლევრის ემპიემა. ამ დროს ავადმყოფის მდგომარეობა შესამჩნევად მძიმდება, ტემპერატურა იმატებს, ხშირად - საგრძნობლადაც. ავადმყოფს ამცივნებს, ინტოქსიკაციის ნიშნები მკვეთრად არის გამოხატული. ექსუდაციური პლევრიტის შედეგი ბევრად არის დამოკიდებული ძირითად დაავადებაზე. სეროზული ექსუდატი, ჩვეულებრივ, ადვილად გაიწოვება და პლევრის ფურცლებს შორის შეხორცებები ვითარდება. შეხორცება განსაკუთრებით ხშირია პლევრის ემპიემის დროს.

ექსუდატის გაწოვის პროცესში კარგია სამკურნალო ფიზკულტურა, კერძოდ, სუნთქვითი ვარჯიშები. დაავადების ალაგების შემდეგ ფილტვების ფუნქციის აღსადგენად ეფექტიანია მასაჟები როგორც ხელით, ასევე ვიბრატორითა და ულტრაბგერით.
სიმპტომურ თერაპიას: ხველის დროს - ხველის დამთრგუნველ საშუალებებს, სისხლის მიმოქცევის უკმარისობის დროს - კარდიოტონური პრეპარატების გამოყენებას.

შედარებითი ჩვენებაა:

მოთენთილობა;
პლევრიტის მძიმე მიმდინარეობა;
მკურნალობის მიუხედავად, ექსუდატის გაწოვის დაყოვნება.

საწყის ეტაპზე ერთბაშად 1,5 ლ-ზე მეტი სითხის ამოღება არ არის რეკომენდებული - შესაძლოა, კოლაფსი განვითარდეს.