ნარკოტიკების მომხმარებელსა და ნარკორეალიზატორს ერთი და იმავე მუხლით ასამართლებენ და ერთსა და იმავე სანქციას უფარდებენ. ხდება ისე, რომ ნარკორეალიზატორსაც, რომელიც ლამის პირდაპირ ეთერში აღიარებს, ნარკოტიკს ვყიდიო, და ნარკოტიკების რიგით მოხმარებელსაც ათ-ათ წელს აძლევს სასამართლო! ამიტომაც არის, რომ შვილის მიერ ნარკოტიკების მოხმარების პირველივე შემთხვევაზე მშობელი პოლიციის შიშით განგაშს ვერ ატეხს.

ყველა ამ უბედურების თავიდათავი ყოვლად მოუწესრიგებელი კანონმდებლობაა. თავად განსაჯეთ, ჰეროინის ზემოქმედების ქვეშ იმყოფები, იხდი 500-ლარიან ოფიციალურ ჯარიმას და თავისუფალი ხარ, ხოლო თუ ვერ მოასწარი და ჯიბეში გიდევს შპრიცი - «ნარკოტიკული ნივთიერების დიდი ოდენობით (სულ რომ ერთი ფინჩხალი ჰეროინი გიპოვონ, დიდ ოდენობად ითვლება) შეძენა-შენახვისათვის, ციხეში, სულ მცირე, 6 წლით გიკრავენ თავს! გახსოვთ, ალბათ, განათლების და მეცნიერების მინისტრმა კახა ლომაიამ რომ გამოაცხადა, ვისაც სკოლაში ნარკოტიკს ვუპოვით, მშობლებს 500 ლარით დავუჯარიმებთო. კაცო, 15-16 წლის ბიჭს ქუჩაში რომ უპოვონ ჰეროინი, სულ მცირე, 6 წლით ამოაყოფინებენ ვირის აბანოში თავს, სკოლაში კი მხოლოდ ჯარიმა? აი, სტიმული, ბავშვებმა სკოლა რომ არ გააცდინონ! ასეთი ლაფსუსი კიდევ ბევრია, რომელი ერთი გითხრათ?

პრეზიდენტმა სააკაშვილმა პარლამენტისადმი გაკეთებულ მიმართვაში თავად ბრძანა, რომ ნარკომანი არის საცოდავი და გაუბედურებული ავადმყოფი, რომელსაც მკურნალობა ესაჭიროება და რომ კანონმდებლობა უნდა გამკაცრდეს ნარკორეალიზატორების მიმართ. რამდენი ხანია შემუშავდა 150-გვერდიანი საქართველოს ანტინარკოტიკული სტრატეგია, რომელშიც შავით თეთრზე წერია, რომ უნდა გამკაცრდეს კანონმდებლობა ნარკორეალიზატორების მიმართ, ხოლო ნარკომანებს ექიმებმა უნდა უმკურნალონ. ეს კონცეფცია მოიწონა პარლამენტმაც და საპატრიარქომაც, მაგრამ შეიბერტყა ვინმემ ყური? ის მაინც არ უნდა იფიქროს ვინმემ, რომ 250 ათასი გაუბედურებული ნარკომანის უკან, სულ მცირე, ამდენივე დედა, მამა, ცოლი და სხვა ხმის უფლების მქონე ჭირისუფალია? მერწმუნეთ, იმ ხალხიდან, ჟურნალისტებს რომ ეუბნებიან, ნარკომანები უნდა გავწყვიტოთო, ყოველ მეორეს ან შვილი ჰყავს ნარკომანი, ან ქმარი და ან ძმა! ხომ არ გამოაცხადებენ, ჩემს შვილსაც (ძმასაც, ქმარსაც) ეს ჭირი სჭირს და არ ვიცი, რა ვუყოო? ხომ მიადგა იმავე საღამოს სახლში პოლიცია?! ჰოდა, დადის და წყევლის ეს ხალხი საკუთარ შვილებს (ძმებს, ქმრებს), ამასობაში კი გრძელდება გაუთავებელი განხილვები, ორ თვეში ერთხელ ტელეარხები იწვევენ ერთსა და იმავე «ექსპერტებს» და მიდის უაზრო ქაქანი...

- შეიძლება ნარკომანსა და ნარკორეალიზატორს ერთი და იგივე სასჯელი დაედოს?

- რა თქმა უნდა, ეს არ არის სამართლიანი, მაგრამ ერთი კილოგრამი ნარკოტიკით რომ დაიჭირო კაცი, შეიძლება გითხრას, პირადი მოხმარების მიზნით მაქვს მომარაგებულიო.

- გავიგე, რომ ციხეში მეტადონის პროგრამა იწყება.

- პროგრამა ორმოცდაათ ნარკომანზეა გათვლილი, თუმცა ზუსტად არ ვიცი, დაიწყება თუ არა.

- სასჯელაღსრულების დეპარტამენტი თავს იმით იწონებს, რომ ციხეში ნარკოტიკი აღარ შედის. მაშ, რა საჭიროა «მეტადონის» პროგრამა?

- რამდენიც უნდა ამტკიცოს ციხის ადმინისტრაციამ, ფაქტია, რომ ციხეში ნარკოტიკი შედის. შესაძლოა, იმდენი არა, მაგრამ მაინც შედის.

- ვინ უნდა გადაწყვიტოს, ვის ჩასვამენ მეტადონის პროგრამაში, ციხის ადმინისტრაციამ?

- სამწუხაროდ, ცნობილია, რომ ნარკოტიკებს ამ მიზნით მსოფლიოს თითქმის ყველა ციხეში იყენებენ. საშიშროება მართლაც დიდია. თუ ვერ შევთანხმდით ერთიანი კონტროლის მექანიზმსა და ერთიან კონცეფციაზე, პროგრამა ჩაიშლება.

- ამბობენ, რომ მეტადონის პროგრამაში მოხვედრა სამი ათასი დოლარი ჯდება.

- ვინ ამბობს?

- უმეტესობა იმ ნარკომანებისა, ვისაც პროგრამაში მოხვედრის სურვილი ჰქონდა.

- ვიცი, ვიცი... ასეთი ხმების გამო სოდიან-კუდიანად ყველამ შეგვამოწმა, ვერაფერი აღმოაჩინეს... მე კი ვიცი, ვინც მივრცელებს ამ ხმებს. სახელისა და გვარის დასახელება არ შემიძლია, მაგრამ ეჭვი კი მაქვს. ამ პროგრამის დახურვა უნდათ, რომ მერე თვითონ იმამაძაღლონ(?!)...

ვიფიქრე, რომ ელენე თევდორაძე იქნებოდა გარკვეული ამ საკანონმდებლო კოლიზიებში. თურმე კანონებით არც ელენე თევდორაძე ყოფილა აღფრთოვანებული.

- ნარკოტიკული ნივთიერების შეძენა-შენახვისათვის კაცმა, შესაძლოა, სამუდამო პატიმრობა მიიღოს. იმავე რაოდენობით ნარკოტიკის ციხეში შეგზავნა კი ისჯება თავისუფლების აღკვეთით 2-დან 4 წლამდე. სად არის ლოგიკა?

- როგორც წესი, ყველაფერს ცხოვრება გვკარნახობს. ეს კანონიც ცხოვრებამ გვიკარნახა. დღეს ბევრი ზის ციხეში ისეთი, რომელსაც წარმოდგენა არ ჰქონდა, რომ ამანათში, რომელსაც ციხეში აგზავნიდა, ნარკოტიკი იდო - ზოგს ნათესავმა გაატანა, ზოგს - მეგობარმა. სამწუხაროდ, ხშირად არასასურველ პირებსაც ამ გზით იცილებდნენ. თუ პატიმრის საქციელი ვინმეს არ მოსწონდა, - ვერ ტეხდნენ ზეწოლით, საჭირო ხდებოდა პატიმრის დედის, მამის ან ოჯახის რომელიმე წევრის დაჭერა და მათ სწორედ ციხეში ნარკოტიკების «შეგზავნის» გამო აპატიმრებდნენ. როცა კანონს წერ, თავში სულ ეს შემთხვევები გიტრიალებს და ლოგიკა მეორე პლანზე გადადის, თორემ ეს რომ ნონსენსია, მეც კარგად მესმის...

ხათუნა პაიჭაძე